Prolog

Lato. Ciepłe i długie dni. Młoda dziewczyna stała właśnie nad grobem ważnej dla siebie osoby. Osoby, która pokazała jej, jak korzystać ze swojego daru i co może przynieść kolejny dzień. Wszyscy ci, którzy stali wokoło tego grobu, modlili się po cichu, nie wiedząc, że wśród nich jest osoba będąca w połowie duchem. Co prawda nie dało się przez nią przeniknąć nawet wtedy, kiedy sama spowodowała swoje zniknięcie.

Świeć panie nad jej duszą,

niech Anioły opiekują się nią,

a wszyscy na ziemi modlą o jej zbawienie.

Dziewczyna nie wiedziała, czy była to modlitwa czy zwykłe słowa, które ksiądz wymawia tak od niechcenia. Wyglądało to tak, jakby było tym drugim. Nastolatka szybkim krokiem odeszła z miejsca pochówku do domku w samym sercu ciemnego lasu. To właśnie tam dowiedziała się kim, a raczej czym jest i jakie jest jej zadanie. Księgi stały na ogromnym regale, który sięgał sufitu i przechylał się powoli. Eulalia, bo tak nazywa się bohaterka, pakowała właśnie swoje ciuchy do torby, mając zamiar wybrać się w daleką podróż. Miała się w nią udać wraz z pochowaną osobą, lecz teraz… Teraz to marzenie, które nie doczeka się spełnienia, nigdy.

Czternastego marca tego roku znalazła się już w USA. Nie podróżowała za pomocą daru, ale tak, jak każdy zwykły człowiek. Chciała nim być, w pewnym sensie nawet była, ale nie chciała w to uwierzyć.

Następny dzień jaki spędziła w obcym kraju, był ciekawy. Poznała nowych znajomych, zaczęła chodzić do szkoły, nie mówiła nikomu kim jest… Znalazł się jednak ktoś, komu to powiedziała. Ten ktoś sam był inny. Ciągłe spotkania ze znajomymi, aż w końcu on wyznał jej miłość, a ona speszona tym wszystkim, uciekła od niego. Od kogoś, kto znał jej tajemnicę. Pojechała do innego miasta, tam obiecała sobie, że nie pozwoli, by się w niej zakochano. Stwierdziła, że miłość boli i od tamtej pory wszyscy mężczyźni, których znała, trzymała na dystans. Nie mogła dopuścić do ponownego zakochania, do ponownego złamania jego serca.
Ale czy długo bez tego uczucia wytrzyma? Choć według legend duchy w swoich obietnicach są długotrwałe, to czy i ten duch taki będzie? Miłość przychodzi wtedy, kiedy chce. Bez zapowiedzi. Owszem, można się na nią przygotować, ale lepiej zacząć przygotowania od razu niż czekać, bo może okazać się, że jest już za późno.